محتوای فنلی کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل آلو مخصوصاٌ آلو خشک خوانسار بیشتر از سایر میوه های خشک از جمله خرما، انجیر و کشمش یافت شد.
عصاره و آب آلو از اکسیداسیون LDL انسان جدا شده جلوگیری می کند.
اسیدهای کافئویل کوینیک، اسیدهای هیدروکسی سینامیک، اسید پروتوکاتچوئیک، کومارین ها، لیگنین ها و فلاوانوئیدهای موجود در آلو دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بالایی هستند.
متانولی حاصل از کسر محلول در آب عصاره اتانولی آلو دارای ترکیب جدیدی به نام 4-آمینو-4-کربوکسی کروم-2-1 است که اثر هم افزایی بر روی آن دارد.
فعالیت آنتی اکسیدانی ایزومرهای کافئوئیلکینیک اسید. نئوکلروژنیک اسید و ایزومرهای اسید کلروژنیک در آلو دارای فعالیت مهار آنیون سوپراکسید هستند و اکسیداسیون متیل لینولئات را مهار می کنند.
دو گلوکزید لیگینین از میوه P. domestica جدا شده است که فعالیت جذب رادیکال اکسیژن خوبی دارند (Kikuzaki et al., 2004).
نشان داده شده است که بخش اتانولی آب آلو باعث سرکوب تکثیر و ایجاد تغییرات آپوپتوز در سلول های سرطان روده بزرگ انسان می شود.
اسید پروتوکاتچوئیک موجود در آلو و سایر میوه ها از بدخیمی سلول های اپیتلیال در بافت های مختلف جلوگیری می کند.
اثرات ضد سرطانی آلو احتمالاً با فعالیت آنتی اکسیدانی ترکیبات آن مرتبط است.
تداخل با فعال‌سازی متابولیک مواد سرطان‌زا یا مسدود کردن مستقیم اتصال سرطان‌زا به مولکول‌های DNA که منجر به جهش و تبدیل نئوپلاستیک می‌شود نیز ممکن است در فعالیت ضد سرطانی پروتوکاتچوئیک اسید نقش داشته باشد.
مصرف روزانه آلو باعث کاهش کلسترول پلاسما و LDL در افراد با کلسترول خفیف می شود.
فیبرهای آلو باعث کاهش کلسترول پلاسما و کبد در موش های صحرایی هیپرلیپیدمیک شدند.
اتصال در شرایط آزمایشگاهی اسیدهای صفراوی با آلو با سایر میوه ها و کلستیرامین مقایسه شد. پلی ساکریدهای کل آلو برای پردازش 50 درصد ظرفیت اتصال اسید صفراوی کلستیرامین یافت شد.
مصرف مکمل آلوی خشک در سطح 9.5 درصد از تصلب شرایین در موش های مبتلا به کمبود آپوپروتئین E در رژیم غذایی با کلسترول بالا جلوگیری می کند.
بنابراین، مصرف روزانه آلو ممکن است در بهبود آترواسکلروز از طریق اقدامات کاهش دهنده چربی و لیپوپروتئین مفید باشد.
