بر اساس دستورالعمل IPPC، یک TWG در سال 2003 کار خود را برای تعریف BAT برای بخش سرامیک آغاز کرد.
علاوه بر این، یک TWG در مورد اثرات اقتصادی و چند رسانه ای در حال بحث در مورد چگونگی تعیین BAT در پرتو دستورالعمل IPPC است که شامل این سوال است که چگونه کشورهای عضو باید اثرات زیست محیطی مختلف تاسیسات صنعتی را در مقابل یکدیگر و در برابر اقتصادی و خارجی ارزیابی کنند.
هزینه های مرتبط با کاهش آنها. برای این منظور، یک روش هزینه یابی و یک روش متقابل رسانه ای برای پشتیبانی از ارزیابی BAT پیشنهاد شده است.
از آنجایی که صنعت کاشی و سرامیک ایتالیایی از جمله محصول کاشی سنتی آشپزخانه برای بخش سرامیک اروپا مهم است، این روش‌های پیشنهادی در یک مطالعه موردی ایتالیایی آزمایش شده‌اند.
به لطف استفاده از فناوری های پاک تر در دوره 1970-1990، انتشارات ناشی از بخش سرامیک، به ویژه پخت، بهبودهای زیست محیطی قابل توجهی را نشان می دهد: کاهش مصرف انرژی ویژه (50±%) و انتشار دی اکسید کربن متناظر و همچنین کاهش فلوئور و انتشار گوگرد.
حتی با وجود اینکه تولید در بخش سرامیک ایتالیا دو برابر شده است، انتشار دی اکسید کربن آن به همان میزان سال 1980 تثبیت شده است.
با این حال، یکی از نگرانی های زیست محیطی مداوم، انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از پاک کننده های هوا در کارخانه (به ویژه گرد و غبار) است که به منظور حذف آلاینده ها و جلوگیری از انتشار آنها در محیط کار نصب می شوند.
اگرچه در همه جای اروپا یک روش معمول نیست، این امر در ایتالیا طی دهه 1980 تا اوایل دهه 1990 با نصب فیلترهای پارچه ای به دست آمد.
نمونه ای از فیلتر پارچه ای نصب شده در کارخانه کاشی و سرامیک نشان داده شده است.
فیلترهای پارچه‌ای که فناوری‌های انتهایی لوله هستند، می‌توانند اثرات نامطلوب زیست‌محیطی (مانند افزایش مصرف انرژی و تولید ضایعات) و هزینه‌های اضافی ایجاد کنند.
