رقم سبز انجیر دارای بیشترین عملکرد و کیفیت میوه خشک انجیر در بین ژنوتیپ های انجیر ایرانی است. کیفیت انجیر خشک تحت تأثیر روش های برداشت، خشک کردن، ضدعفونی و نگهداری است.
در حالی که اثر ترکیبی انجیر خشک سیاه روش های موجود هنوز مشخص نشده است. هدف از این مطالعه مقایسه این روش ها و معرفی عملیات مناسب برای حفظ کیفیت، کاهش تلفات و آلودگی میکروبی در انجیر خشک بود.
این مطالعه با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با عوامل روش برداشت در چهار سطح، روش خشک کردن در دو سطح و روش ضدعفونی و نگهداری در شش سطح انجام شد.
نتایج نشان داد که برداشت انجیر خشک نرم سنتی میوه های نیمه خشک بر روی تورهای نصب شده در زیر درخت (T/N) بهترین روش برای کاهش تلفات کل (آسیب دیده، تغییر شکل یافته، زودرس، و ضایعات میوه ها) تا 0.1٪. البته برداشت شیکر برای میوه های رقم سبز مناسب نبود.
برداشت روی تور و خشک کردن با یک خشک کن خورشیدی خاص (SSD) آلودگی میکروبی انجیر خشک را تا 3.7 درصد کاهش داد و به حفظ کیفیت رنگ پوست (زرد) تا 26.1 درصد کمک کرد.
ضدعفونی حرارتی انجیر خشک ساوه و انبار سرد (HC) برای کاهش آلودگی میکروبی تا 2.4 درصد مؤثر بود، اما در حفظ کیفیت رنگ و ارزش حسی متوسط بود.
نتیجه‌گیری شد که T/N، SSD و HC به‌ترتیب بهترین روش‌های برداشت، خشک‌کردن و ضدعفونی و نگهداری بودند. 7 درصد و به حفظ کیفیت رنگ پوست (زرد) تا 26.1 درصد کمک کرد.
ضدعفونی حرارتی انجیر خشک و انبار سرد (HC) برای کاهش آلودگی میکروبی تا 2.4 درصد مؤثر بود، اما در حفظ کیفیت رنگ و ارزش حسی متوسط بود.
نتیجه‌گیری شد که T/N، SSD و HC به‌ترتیب بهترین روش‌های برداشت، خشک‌کردن و ضدعفونی و نگهداری بودند. 7 درصد و به حفظ کیفیت رنگ پوست (زرد) تا 26.1 درصد کمک کرد.
ضدعفونی حرارتی انجیر خشک و انبار سرد (HC) برای کاهش آلودگی میکروبی تا 2.4 درصد مؤثر بود، اما در حفظ کیفیت رنگ و ارزش حسی متوسط بود.
نتیجه‌گیری شد که T/N، SSD و HC به‌ترتیب بهترین روش‌های برداشت، خشک‌کردن و ضدعفونی و نگهداری بودند.
- منابع:
- تبلیغات:
